Galibi
1 februari 2015 - Paramaribo, Suriname
29 januari
Met de bus rijden we door de Commowijne, een voormalig plantage gebied naar Albina, waar we verder moeten per korjaal over de Marowijne rivier die uitmondt in de Atlatische Oceaan. Onderweg komen we door dorpen o.a door Moengo, het meest gecultiveerde dorp in deze regio.Het is ook het dorp waar Brunswijk woont.In het dorp Moiwana staat een schitterend monument, dit ter nagedachtenis aan de politieke oorlog. In Albina hebben we nog wat vrije tijd. Hier een heel leuk marktje, maar de vrouwen schelden je verrot als je wil filmen of fotograferen. Dit heeft te maken met het bijgeloof, het zijn allemaal vrouwen uit het binnenland en die geloven dat ze hun ziel kwijt raken als ze gefotografeerd worden, die wordt dan meegenomen. Kwade geesten blijven over. Jammer, want het was een kleurrijk gezicht. Het instappen in de korjaal viel niet mee, deze was breder en hoger dan de vorige en je moest eerst door het water waden, de instap werd erg hoog en bijna niet te doen. Gelukkig troffen we het weer met de groep, totaal 14 man, die erg behulpzaam voor elkaar was.
We vaarden de Marowijne rivier af richting het noorden, langs de oever allemaal Mangrove bossen en aan de andere kant Frans Guyana.
De rivier was wat wild door het weer, dus we kregen erg veel water binnen en over ons heen. Er was ons al gezegd de fotoapparatuur niet bij ons te houden.De poncho's hielden het nog wel even tegen, maar toen we ook nog enorme stortbuiten kregen was het niet zo leuk meer. We kwamen dan ook drijfnat in het Indianendorp waar we zouden overnachten aan. Na eerst droge kleren aangetrokken te hebben kregen we een lunch. Toen wat rust en om 5 uur een wandeling door het Indianendorp. Het regende nog een klein beetje, maar de regen had de hele middag aangehouden. Het dorp was voor 50% verlaten en wat er nog woonde zat binnen. Het dorp viel ons erg tegen, we hadden ons er veel meer van voorgesteld.
's Avonds naar de stranden van Galibi, met hulp weer het korjaal in en een uur varen, af en toe een bui. Bij het strand door het water, we mochten geen zaklantaarns en flitslichten gebruiken. De tocht was niet helemaal voor niets, we hebben 1 reuze schildpad van 1 meter gezien, helaas geen foto. Eigenlijk waren we iets te vroeg in het jaar. De schildpadden komen hier vanaf half februari hun eieren leggen, dus eigenlijk hadden we geluk.
Weer een uur terug varen, nog wat drinken en naar bed.
30 januari
Toen we opstonden scheen de zon, het strand en de omgeving was ineens veel mooier. Na het ontbijt nog enige vrije tijd en om 9.30 uur de korjaal weer in, op weg naar Albina. Aan de overkant van Albina ligt Frans Guyana en hier staat de Bano (strafgevangenis) waar Papillon gevangen gezeten heeft. Maar we waren nog maar net de boot uit en het stortte van de regen en dat bleef helaas zo. De gevangenis en de verhalen eromheen was erg indrukwekkend. De cel van Pappillon werd aangewezen en als je ziet en hoort hoe de gevangenen daar behandeld zijn, het is onmenselijk, maar als je het boek gelezen hebt, begrijp je het volkomen. De excursie was erg interessant, jammer van de regen, het was nl. niet alleen binnen.
Nog even naarhet dorp wat drinken en dan weer in de korjaal naar de overkant. Daar aangekomen kregen we een wat late lunch, kant en klaar in een bakje, nassie met kip, erg lekker en een flesje water.
Wat dat betreft werd er steeds goed voor ons gezorgd, er wordt altijd volop koud water meegenomen. Drinken is bij deze temperatuur ook erg belangrijk. De tocht naar Paramaribo was weer dezelfde als heen, er zijn niet veel andere wegen.
We hadden het weer getroffen met de groep, 14 mensen die allemaal erg gezellig en sociaal waren. Met elkaar hebben we veel plezier gehad. Het weer zat erg tegen en wat het Indianendorp viel ook erg tegen, we hadden ons er meer van voorgesteld, maar goed, al met al waren het toch weer leuke dagen.
Met de bus rijden we door de Commowijne, een voormalig plantage gebied naar Albina, waar we verder moeten per korjaal over de Marowijne rivier die uitmondt in de Atlatische Oceaan. Onderweg komen we door dorpen o.a door Moengo, het meest gecultiveerde dorp in deze regio.Het is ook het dorp waar Brunswijk woont.In het dorp Moiwana staat een schitterend monument, dit ter nagedachtenis aan de politieke oorlog. In Albina hebben we nog wat vrije tijd. Hier een heel leuk marktje, maar de vrouwen schelden je verrot als je wil filmen of fotograferen. Dit heeft te maken met het bijgeloof, het zijn allemaal vrouwen uit het binnenland en die geloven dat ze hun ziel kwijt raken als ze gefotografeerd worden, die wordt dan meegenomen. Kwade geesten blijven over. Jammer, want het was een kleurrijk gezicht. Het instappen in de korjaal viel niet mee, deze was breder en hoger dan de vorige en je moest eerst door het water waden, de instap werd erg hoog en bijna niet te doen. Gelukkig troffen we het weer met de groep, totaal 14 man, die erg behulpzaam voor elkaar was.
We vaarden de Marowijne rivier af richting het noorden, langs de oever allemaal Mangrove bossen en aan de andere kant Frans Guyana.
De rivier was wat wild door het weer, dus we kregen erg veel water binnen en over ons heen. Er was ons al gezegd de fotoapparatuur niet bij ons te houden.De poncho's hielden het nog wel even tegen, maar toen we ook nog enorme stortbuiten kregen was het niet zo leuk meer. We kwamen dan ook drijfnat in het Indianendorp waar we zouden overnachten aan. Na eerst droge kleren aangetrokken te hebben kregen we een lunch. Toen wat rust en om 5 uur een wandeling door het Indianendorp. Het regende nog een klein beetje, maar de regen had de hele middag aangehouden. Het dorp was voor 50% verlaten en wat er nog woonde zat binnen. Het dorp viel ons erg tegen, we hadden ons er veel meer van voorgesteld.
's Avonds naar de stranden van Galibi, met hulp weer het korjaal in en een uur varen, af en toe een bui. Bij het strand door het water, we mochten geen zaklantaarns en flitslichten gebruiken. De tocht was niet helemaal voor niets, we hebben 1 reuze schildpad van 1 meter gezien, helaas geen foto. Eigenlijk waren we iets te vroeg in het jaar. De schildpadden komen hier vanaf half februari hun eieren leggen, dus eigenlijk hadden we geluk.
Weer een uur terug varen, nog wat drinken en naar bed.
30 januari
Toen we opstonden scheen de zon, het strand en de omgeving was ineens veel mooier. Na het ontbijt nog enige vrije tijd en om 9.30 uur de korjaal weer in, op weg naar Albina. Aan de overkant van Albina ligt Frans Guyana en hier staat de Bano (strafgevangenis) waar Papillon gevangen gezeten heeft. Maar we waren nog maar net de boot uit en het stortte van de regen en dat bleef helaas zo. De gevangenis en de verhalen eromheen was erg indrukwekkend. De cel van Pappillon werd aangewezen en als je ziet en hoort hoe de gevangenen daar behandeld zijn, het is onmenselijk, maar als je het boek gelezen hebt, begrijp je het volkomen. De excursie was erg interessant, jammer van de regen, het was nl. niet alleen binnen.
Nog even naarhet dorp wat drinken en dan weer in de korjaal naar de overkant. Daar aangekomen kregen we een wat late lunch, kant en klaar in een bakje, nassie met kip, erg lekker en een flesje water.
Wat dat betreft werd er steeds goed voor ons gezorgd, er wordt altijd volop koud water meegenomen. Drinken is bij deze temperatuur ook erg belangrijk. De tocht naar Paramaribo was weer dezelfde als heen, er zijn niet veel andere wegen.
We hadden het weer getroffen met de groep, 14 mensen die allemaal erg gezellig en sociaal waren. Met elkaar hebben we veel plezier gehad. Het weer zat erg tegen en wat het Indianendorp viel ook erg tegen, we hadden ons er meer van voorgesteld, maar goed, al met al waren het toch weer leuke dagen.
